Voor iedereen?

Het college benoemt het realiseren van IGVO in de kadernota onder de kop ‘voorzieningen voor iedereen’. Tot een afdeling IGVO kan echter een zeer beperkte groep leerlingen worden toegelaten (kinderen van impats en expats; dus mensen die een aantal jaar naar het buitenland gaan of daar zijn geweest).

Als we het hebben over voorzieningen voor iedereen, heeft voor de ChristenUnie het realiseren van goed onderwijsachterstandenbeleid, scholen met een gezond binnenklimaat en voor alle jongeren toegankelijke sportvoorzieningen hogere prioriteit dan IGVO.

Financiële risico’s

Aan een IGVO worden meer en hogere eisen gesteld als het gaat om huisvesting, voorzieningen, onderwijsprogramma’s en personeel dan aan ‘gewone’ scholen. Dus exclusiever onderwijs voor een exclusieve groep.

De gemeente is verplicht passende huisvesting te realiseren. Vanuit de jaarlijkse vergoeding voor leerlingen, krijgt zij deze investering in de loop van de tijd terug, mits de school voldoende leerlingen heeft. Haalt Delft op termijn dit aantal leerlingen niet, dan zal de gemeente hier verlies op lijden.

Het grootste financiële risico ligt bij de school: deze moet voorinvesteren in de ontwikkeling van opleidingsprogramma’s, het aannemen van gekwalificeerd personeel en het zorgen voor de verplichte voorzieningen. Ook daarna geldt dat dit onderwijs duurder per leerling is dan voor de ‘gewone’ leerling. Scholen moeten veel extra’s doen voor deze leerlingen. Een school komt pas uit de rode cijfers als er uiteindelijk voldoende leerlingen zijn. De school zal uit de reserves die zijn opgebouwd vanuit de vergoeding voor reguliere leerlingen, moeten putten.

Daarnaast zal er een forse verplichte ouderbijdrage gaan gelden (wat niet voor elke ouder weggelegd zal zijn).

Noodzaak

De gemeente, de ondervraagde groep ouders en bedrijven vinden de komst van een afdeling IGVO wenselijk. Bedrijven geven echter in het door de gemeente uitgevoerde onderzoek aan niet bij te zullen dragen aan de ouderbijdrage. Mogelijk willen ze wel op een andere manier bijdragen.

In onze optiek wordt de metropoolregio Den Haag-Rotterdam voldoende bediend met de IGVO-scholen in Rotterdam en Den Haag. Bovendien is het concept dat je lopend naar school kan een typisch Nederlandse notie. In het buitenland legt men veel grotere afstanden af naar school of gaan kinderen naar een internaat.

Conclusies wat ons betreft

1. Het onderzoek van de gemeente toont aan dat een IGVO haalbaar zou moeten zijn in Delft.
2. De opstart van een IGVO-afdeling vraagt echter veel investeringen en het zal jaren duren, ook als er veel leerlingen op af komen, voordat een IGVO-afdeling ‘uit de rode cijfers’ is. Dit risico ligt bij het schoolbestuur.
3. Als een school een IGVO wil aanvragen, en de minister keurt de aanvraag goed, dan is de gemeente verplicht huisvesting te realiseren. Als raad hebben we hier dus geen enkele zeggenschap over. 

En dus vinden we als ChristenUnie:

• dat het realiseren van IGVO een bewuste en eigen keus van een schoolbestuur moet zijn;
• het schoolbestuur dan ook de kosten en het financiële risico´s moet dragen;
• de gemeente op geen enkele manier geconfronteerd mag worden met kosten voortkomend uit deze keuze (naast de verplicht te realiseren huisvesting).

Om te voorkomen dat het college druk gaat zetten op een schoolbestuur om IGVO aan te vragen, zullen we een motie indienen waarin we vragen de verantwoordelijkheid bij de schoolbesturen te leggen en als college geen activiteiten meer uit te voeren die tot doel hebben de schoolbesturen te overtuigen van de noodzaak van IGVO in Delft.

Gekoppelde documenten

	Titel	Bestandsgrootte	MIME-type
	170629 motie IGVO verantwoordelijkheid waar deze hoort	211,4 kB	application/pdf