U had nog een berichtje van mij tegoed. Graag doe ik namelijk elke keer verslag  van de raadsvergaderingen (gemiddeld dus één keer per maand) en van wat er zoal besproken is in de commissievergaderingen. Dat dient een tweeledig doel: ik leg namens de fractie verantwoording af van onze werkzaamheden (wat hebben we gezegd en waarom), en ik zet het voor mezelf (onszelf) op een rij, zodat we er in de toekomst weer op voort kunnen borduren.

Op 24 juni werd het jaar afgesloten met een korte raadsvergadering. De voetbalwedstrijd tegen Slowakije werd gespeeld, en er waren veel voetballiefhebbers aanwezig in de raadszaal. Veel bespreekstukken stonden er niet op de agenda. Veel agendapunten waren in de voorliggende commissievergaderingen al uitgebreid besproken, en konden tijdens de Raadsvergadering als hamerstuk op de agenda.

Eén van die stukken betrof de aanpassing van de parkeerregeling in het Spoorzone gebied. In de commissie Spoorzone, Ruimte en Verkeer (SVR) was daar uitgebreid over gesproken. Met het voorstel wil het college het o.a. mogelijk maken dat in de Spoorzone zowel vergunninghouders uit het centrum als vergunninghouders uit de Olofsbuurt / Westerkwartier (parkeergebied C) kunnen parkeren. Alle parkeerplaatsen worden zogenoemde mixparkeerplaatsen; waar dus ook bezoekers tegen betaling kunnen staan. Dat laatste leek ons als fractie niet gewenst, omdat er voor de bewoners in deze gebieden al genoeg problemen zijn met parkeren. Ook draagt deze oplossing niet bij aan de verbetering van het totaalplaatje van het Delftse parkeerbeleid. Ook de inspreker uit de buurt was het niet eens met deze plannen. In de commissievergadering kreeg David (Christenunie) niet veel medestanders op zijn kritiek op het voorstel. De algemene teneur was dat men het een goede verordening vond. En dus werd de verordening als Hamerstuk op de Raadsagenda geplaats. We waren enigszins gefrustreerd over de commissievergadering (je kunt wel gelijk hebben, maar dat is, zeker in de politiek, wat anders dan gelijk krijgen). We waren blij verrast dat ons geluid door de bewoners wel degelijk gehoord bleek. De dag na de vergadering stuurde de voorzitter van de bewonerscommissie een mail aan alle fracties, waarin de teleurstelling over het aangenomen voorstel werd geuit. “Alleen de ChristenUnie geeft aan tegen dit voorstel te zijn, vanwege het gebrek aan draagvlak onder de bewoners…” Erg leuk deze erkenning, maar helaas veranderen we de uitkomst er niet mee. Tijdens de Raadsvergadering heb ik een stemverklaring afgegeven. Waarin ik heb aangekondigd het effect van de maatregel in de gaten te zullen houden. En zo nodig de kwestie opnieuw te agenderen. Tevens heb ik mijn verbazing uitgesproken over het feit dat er geen actuele parkeerinformatie op de site van de gemeente Delft staat. De Koepoortgarage wordt nog steeds niet genoemd, bezoekers worden gewezen naar de Paardenmarkt en de Gasthuisplaats… En tegelijkertijd is het college druk bezig met het uitbreiden van de autoluwe binnenstad… Dit kan beter wat ons betreft.

In de commissie Samenleving en Volkshuisvesting stonden deze maand, net als in de andere commissies, de jaarstukken (Jaarverslag en Jaarrekening) op de agenda. Ik was vroeg in het debat aan het woord en mijn verhaal werd door veel volgende fracties herkend / ondersteund. Zo had ik aandacht gevraagd voor de (hoge) WMO reserve, en heb de wethouder gevraagd wat hij daarmee van plan is. Raimond de Prez heeft toegezegd om daar een plan voor te maken. Leuk om zo de toon van het debat te kunnen zetten.

Opvallend was ook Wim’s (Christenunie) bijdrage aan de commissie Bestuur Leefomgeving en Duurzaamheid. Daar stond ondermeer de aanpak fietsendiefstal op de agenda. Uit de evaluatie bleek dat de aanpak tot dusver niet zo succesvol is als gehoopt: een daling van 10% zal niet gehaald worden, misschien hooguit 1%. Partijen buitelden vervolgens over elkaar heen met allerlei ideeën. Terwijl de grootste problemen lijken te zijn dat mensen geen aangifte willen doen en niet bereid zijn om zoiets als een chip in hun fiets te plaatsen. Door wat eenvoudig speurwerk, kon Wim de cijfers relateren aan die van Amsterdam, met ongeveer 9 keer zoveel inwoners, hebben ze 50 keer zoveel fietsendiefstallen. Dat geeft enig perspectief aan de cijfers. In het onderzoeksrapport van de gemeente werd Delft alleen vergeleken met de omliggende gemeenten, maar nergens werd opgemerkt dat Delft hoger scoort in die cijfers omdat het een studentenstad is. Natuurlijk is het belangrijk dat de gemeente werk maakt van een grote ergernis (en vorm van criminaliteit) als fietsendiefstal, maar telkens moet je je afvragen waar de primaire verantwoordelijkheid ligt. In dit geval waren we van mening dat de gemeente de verantwoordelijkheid wel erg ver naar zich toe trekt. Daarbij was volstrekt onduidelijk wat deze aanpak kost. In onze visie schept de gemeente voorwaarden waaronder burgers zelf verantwoordelijkheid kunnen nemen. De burgemeester kon zich ook vinden in deze benadering.

Ik heb de indruk dat we de komende jaren impliciet en expliciet nog veel zullen moeten nadenken over de rol van de gemeentelijke overheid. Het lijkt erop dat de verantwoordelijkheid voor (te)veel zaken te vaak bij de gemeente is terecht gekomen, met vaak niet de gehoopte effecten. De overheid moet (o.a.) zorgdragen voor zwakkeren, en moet het algemeen belang dienen. Dat betekent niet dat ze alles in eigen hand moet uitvoeren. Mede genoodzaakt door bezuinigingen, zal de overheid meer moeten terugleggen in de samenleving – bij burgers, gezinnen en organisaties. En deze moet de gemeente zo nodig ‘toerusten tot verantwoordelijkheid’. Ik ben benieuwd welke kant het college opgaat. Aan het eind van de zomer zullen we de eerste concrete uitwerkingen van het collegeakkoord gaan zien. Het worden ook weer spannende tijden. Waarin veel wijsheid nodig is. Voor het college, voor de Raad. En voor onze fractie. We bidden om Gods leiding.