Donderdagavond 25 maart jl. mocht ik mijn eerste woorden spreken tijdens de raadsvergadering: mijn maidenspeech. En ik was niet de enige. Het betrof het enige bespreekpunt van de agenda: de budgetoverhevelingen 2009. Niet echt mijn thema. Maar ja, als je maar één zetel hebt, zul je overal het woord over moeten voeren.

Ter tafel lag een voorstel van het college om budgetten die vorig jaar over zijn gebleven door te schuiven naar 2010 (en soms zelfs 2011 en 2012). Het voorstel is op verzoek van de commissie 'Algemeen' van 16 maart jl., iets beter uitgewerkt door het college. Met name door uit te leggen op welke punten er reeds verplichtingen zijn aangegaan. De discussie die tijdens de raadsvergadering ontstond, ging voornamelijk over de vraag of budgetten waar nog geen verplichtingen voor zijn aangegaan, niet heroverwogen zouden moeten worden. In het licht van een nieuw college en de financiële situatie (noodzaak tot bezuinigingen) van de gemeente. Vooral D66 en het CDA, als beoogd nieuwe coalitiepartners, waren daar erg scherp op. Uiteindelijk is door hen besloten om het voorstel toch te steunen. Zoals dhr. Halsema (D66) terecht opmerkte: er zijn risico’s aan het aannemen van dit voorstel (er is minder ruimte voor beleidswijzigingen en bezuinigingen) en er zijn risico’s aan het verwerpen van het voorstel (beleid dat wel wenselijk is moet worden stopgezet, terwijl het gaat om zaken waar de raad vorig jaar wel mee in heeft gestemd)

Ik heb in mijn maidenspeech aandacht gevraagd voor het feit dat eventuele heroverwegingen niet alleen ruimte konden bieden aan een nieuw college, maar vooral ruimte bieden aan de Raad om te kunnen sturen op beleid. Het zou daarbij niet zozeer om de veranderde politieke verhoudingen moeten gaan, maar vooral om de noodzakelijke bezuinigingen. In mijn tweede termijn heb ik de lijn van coalitiepartners, zoals die in een schorsing werd besloten, ondersteund (gedoogsteun…). Daarbij heb ik gevraagd of het college in de inleiding niet iets had kunnen schrijven over hoe deze budgetoverhevelingen zich verhouden tot die van voorgaande jaren (tijdens de vergadering werd pas duidelijk dat het om veel minder ging dan vorig jaar). En of er iets gezegd had kunnen worden over hoeveel budget er niet wordt overgeheveld. In een dergelijk kader had het voorstel mijns inziens beter naar waarde kunnen worden geschat.

De vergadering was al om 21:00 uur afgelopen. Dat record zal, vrees ik, niet meer worden verbroken. Dat gaf wel de ruimte om na te borrelen. En een persoonlijk gesprek met Saskia Bolten verduidelijkte haar opstelling ook wel weer. Ik vind het belangrijk (en leuk!) om te investeren in deze persoonlijke contacten.