Omdat schuldhulpverlening grotendeels een taak is van de lokale overheid, was ik, als kersvers raadslid, ook uitgenodigd. Drie mensen van het ISF, Gerrit Kadijk, Martijn de Jong en Inge Weijts - Derks hebben uitleg gegeven over de organisatie , en tegen welke problemen ze aanlopen. Met elkaar hebben we nagedacht over oplossingen waar onze samenleving bij gebaat is. Schulden zijn immers een groeiend probleem in onze samenleving.

Het ISF ontvangt haar financiën vanuit de kerken. Al het werk (bijvoorbeeld het inloopspreekuur) wordt door vrijwilligers gedaan. Sinds 1993 zijn er door het noodfonds talloze mensen van buiten de kerk geholpen in crisissituaties, bijvoorbeeld in de vorm van kleine giften of renteloze leningen. Sinds 2006 biedt het ISF ook Persoonlijke Budget Begeleiding door getrainde vrijwilligers. Er is een flink aantal (bijna 20) vrijwilligers actief voor het ISF. Het ISF heeft behoefte aan een betaalde coördinator, die zorgt voor de broodnodige communicatie, training en continuïteit. Voor een dergelijke coördinator ontbreken nu de financiën. Ook blijkt het lastig om vrijwilligers te vinden die structureel een aantal uur per week aan het ISF kunnen en willen besteden.

Er is de afgelopen collegeperiode regelmatig overleg geweest met de wethouder armoedebeleid (Saskia Bolten). Vanuit het college is er veel waardering voor het werk van het ISF. Toch is het wel zoeken naar een goede onderlinge afstemming en samenwerking. Professionele (betaalde) hulpverleners lijken het lastig te vinden om samen te werken met vrijwilligersorganisaties als het ISF.

Ook op landelijk niveau is er nog veel werk te verzetten om de schuldhulpverlening beter mogelijk te maken. In alle wetsontwerpen moeten de belangen van schuldenaars, maar ook van schuldeisers goed worden afgewogen. Daarbij kan ook een beroepsgroep als de deurwaarders niet worden vergeten. Cynthia Ortega is er hard mee bezig om te zorgen dat er een werkbaar kader komt.

Het is en blijft complexe problematiek. Waarbij hulpverleners ook vaak geconfronteerd worden met cliënten die niet mee willen werken aan schuldhulpverlening, omdat ze verwachten dat anderen voor hen het probleem oplossen. Ook het ISF kan dan niets doen. Gelukkig worden veel mensen wel geholpen, en kunnen daardoor weer verder.

Ik ben onder de indruk van de toewijding en volharding, maar ook de professionaliteit van het ISF. In de raad zal ik zoeken naar mogelijkheden om het werk dat het ISF doet onder de aandacht te brengen, en te zorgen dat er kaders (komen te) liggen waarbinnen het ISF zijn werk in Delft kan blijven doen.

Joëlle Gooijer