Niet de burger, maar de coalitiediscipline stond centraal in de bespreking over de begroting 2017. Voordat de begroting van de gemeente Delft zou worden behandeld in de vakcommissies, hadden wij samen met het CDA en Stadsbelangen 18 voorstellen gedaan voor andere keuzes. Onze “meedenk”-begroting was bedoeld om constructief mee te denken en de begroting aan te passen op onderdelen waar ons inziens het anders kon en moest.

Zo wilden we al in 2017 starten met het verlagen van de OZB, wilden we meer geld voor initiatieven in de Buitenhof, meer geld uittrekken voor kinderen die vanwege armoede niet kunnen sporten en meer capaciteit inzetten voor handhaving van bijvoorbeeld geluidsoverlast en alcoholgebruik door minderjarigen.

Onze voorstellen konden in grote mate op sympathie rekenen van andere partijen. Verschillende coalitiepartijen gaven aan dat de opgaven die wij noemden, herkenbaar waren en dat zij daar ook graag iets mee zouden doen. Het was dan ook teleurstellend dat deze partijen hieraan direct toevoegden dat ze het nu te vroeg vinden om andere keuzes te maken. En in het voorjaar, bij de bespreking van de kadernota of daaraan voorafgaand, zouden we het maar moeten bespreken. Terwijl we nu de begroting voor 2017 bespraken en er dus nu keuzes gemaakt moesten worden voor volgend jaar.

Het leverde ons het gevoel op dat de coalitie wel keuzes mag maken, maar de oppositie niet. Het teleurstellende daarin is dat de inhoud niet voorop staat, maar het proces. De coalitie had de begroting al volledig uitonderhandeld en accepteerde geen enkele verschuiving. De VVD gaf tijdens het begrotingsdebat ruiterlijk toe dat ze als coalitiepartij geen ruimte had om van de gemaakte afspraken af te wijken. Wat heeft een begrotingsbehandeling dan nog voor zin vragen we ons af. Andere argumenten die door coalitiepartijen werden genoemd zoals “het is nu te vroeg om keuzes te maken” of “we moeten voorzichtig zijn om nog meer geld uit te geven” komen dan erg gezocht op ons over. Het debat eindigde met een stemming over de begroting. We hadden laten zien dat er – met de financieel sluitende meedenkbegroting – betere alternatieven voor de stad waren. Omdat geen van onze wijzigingsvoorstellen op steun van een coalitiepartij kon rekenen, en de begroting dus ongewijzigd in stemming kwam, hebben we tegen gestemd.

En nu is het debat achter de rug en gaan we “weer over tot de orde van de dag” zoals de laatste zin van voorstellen standaard luidt. Maar het cynisme en de teleurstelling zijn niet zomaar verdwenen. De burgemeester liet blijken dat te begrijpen en deed de oproep om gezamenlijk als oppositie en coalitie te gaan toewerken naar de kadernota en de begroting 2018. Daar gaan wij ons uiteraard op voorbereiden en als wij mee mogen denken, dan zullen we dat zeker doen. Wel zal de coalitie zich in de aanloop naar de begroting voor volgend jaar moeten bezinnen. Over de vraag hoe je elkaar binnen de coalitie ruimte kunt geven om goede voorstellen van de oppositie te steunen en hoe samen gewerkt kan worden met de constructieve oppositie. Als wij alleen een aai over de bol krijgen en bedankt wordt voor de geleverde inspanning, dan gaat dat ten koste van echte samenwerking. En die samenwerking is broodnodig om de krachten te bundelen, slimme keuzes te maken met het oog op de toekomst en iedereen in de stad mee te laten tellen.

Met deze oproep sluiten we af, gaan we weekend vieren en maken we ons op om volgende week toch weer op constructieve wijze te spreken over onder andere de woonvisie en de klachtenafhandeling door de gemeente. Want dat verdient onze stad!

Joëlle Gooijer
Jabco Vreugdenhil