Woensdagavond 3 april mocht ik met wijkverpleegkundige Chynna mee op haar ronde door Buitenhof. Het is mooi om te zien hoe zij met haar team ervoor zorgt dat mensen zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen. Bijzonder hoe ze in de relatief korte tijd, die ze per cliënt heeft, toch rust en aandacht weet te brengen. Ik zag hoe betrokken Chynna is op haar cliënten en hoe ze rekening houdt met hun levensverhaal en wensen. Veel cliënten hadden aanvankelijk moeite om te accepteren dat ze hulp nodig hebben, maar zijn nu erg blij met de ondersteuning die ze krijgen. Maar je ziet ook dat zo lang mogelijk thuis ook zijn grenzen heeft: voor sommige cliënten zou het beter zijn als ze in een verzorgingshuis zouden wonen met meer aanspraak en toezicht. De thuiszorg doet wat ze kan, maar kan dat nooit vervangen.

Kromme regelgeving

Als opname eigenlijk nodig is, kunnen mensen een WLZ indicatie aanvragen. Veel mensen kunnen of willen dan nog niet opgenomen worden, maar krijgen vanaf dat deze indicatie er ligt, hun zorg gefinancierd uit de WLZ en niet langer uit de Zorgverzekeringswet. Dat klinkt logisch. Maar met een WLZ indicatie is het aantal zorgmomenten beperkt. Er kan daardoor minder zorg worden geleverd dan voor de WLZ indicatie. Van de wijkverpleegkundige wordt intussen verwacht dat ze als soort spin in het web fungeert en dus ook overlegt met huisarts, familie en therapeuten. Maar soms gaat in dat overleg en regelen al zoveel tijd zitten, dat er geen tijd meer over is voor de daadwerkelijke zorg. Het gevolg is dat thuiszorgmedewerkers veel ‘onbetaald’ werk doen. Dat is een onmogelijke keus tussen goede, menselijke zorg, tussen de druk van het management om zoveel mogelijk ‘productief’ te zijn en tussen het bewaken van je eigen vrije tijd. Veel respect voor de manier waarop thuiszorgmedewerkers daarmee om gaan en steeds het belang van de cliënt voor ogen houden.

Terwijl ik ’s avonds laat naar huis fiets realiseer ik me weer eens hoe dankbaar we mogen zijn met al die medewerkers van de thuiszorg, die dag en nacht klaar staan voor al die inwoners van onze stad die een beetje of veel hulp nodig hebben om thuis te kunnen (blijven) wonen.