Meestal is de begrotingsbehandeling het politieke hoogtepunt van het jaar – met veel voorstellen van oppositie en coalitie om het beleid te verbeteren. Dit jaar was dat niet het geval. We wachten namelijk op de uitwerking van het coalitieakkoord in een Bestuursprogramma. Bij dit Bestuursprogramma zullen pas de wensen van het nieuwe college worden vertaald in de begroting. De begroting die nu is vastgesteld kent dus een korte houdbaarheidsdatum – begin 2019 ligt er als het goed is een nieuw voorstel op basis van wat het nieuwe college wil. Dan zal er ook een echt politiek debat plaatsvinden over de voorstellen en de verdeling van het geld.

De vastgestelde begroting ging dus vooral over ‘oud beleid’. We hebben bij de behandeling vooral stilgestaan bij hoe we – met het ons toevertrouwde geld - kunnen bouwen aan een goede stad. Maar, hoe wegen we af of we het goede doen?  Daarin hebben we gewezen op de uitspraak van een oude Amerikaanse vice president[1], die zei: "A civilization’s greatness is measured by how it treats its weakest members". Hoe gaan we om met onze meest kwetsbare inwoners? Bijvoorbeeld:

• Mensen met schulden die door fouten bij de gemeente onnodig verder in de problemen zijn geraakt;
• Mensen in de maatschappelijke opvang die nauwelijks een betaalbare huurwoning kunnen vinden;
• Mensen met dementie en hun mantelzorgers, hoe kunnen we zorgen dat voldoende dagopvang beschikbaar blijft, nu de kosten van dagbehandeling en begeleiding oplopen;
• Eenzame mensen – ook op lokaal niveau moeten we werk maken van een coalitie tegen eenzaamheid;
• Kwetsbare ouderen die te goed zijn voor het verpleeghuis, maar te slecht voor thuis – wanneer realiseren we het broodnodige aanbod geschikte woningen voor hen?
• Onze kinderen, die de rekening betalen als wij nu niet werk gaan maken van een duurzame toekomst – van energiebesparing, voldoende schone energie, klimaat adaptatie en goed openbaar vervoer.

Hoewel wij – maar ook andere partijen veel wensen hebben, die geld kosten, streven we nog steeds naar het verlagen van de OZB – deze is in de crisis verhoogd – en moet nu er weer enige financiële ruimte is, stap voor stap verlaagd worden naar het landelijk gemiddelde. Daarom hebben we een motie van Stadsbelangen mee ingediend. Deze motie deed een concreet voorstel om de OZB te laten dalen, door de door het college voorgestelde verlaging van leges (onder andere de toeristenbelasting) ongedaan te maken. De motie haalde het niet.

Ook hebben we de motie van de SP mee ingediend die het college oproept om in het onderzoek naar de problemen in de schuldhulpverlening ook te onderzoeken in hoeverre de formatie van de financiële winkel voor schuldhulpverlening van invloed is op de problemen. Ook deze motie haalde het niet.

We zullen zien welke keuzes de coalitie maakt in het bestuursprogramma. In elk geval ligt er onze aangenomen motie (bij de kadernota) – die het college opdraagt in het bestuursprogramma expliciet aandacht te besteden aan maatregelen die het mogelijk maken dat mensen in Delft waardig oud kunnen worden.

Joëlle Gooijer