Ter gelegenheid van zijn afscheid van de gemeenteraad van Delft heeft Jan van den Doel de versierselen opgespeld gekregen die horen bij het lidmaatschap in de Orde van Oranje-Nassau. Na veertien jaar raadslidmaatschap nam Jan, samen met nog zestien andere personen afscheid. Jan maakt daarmee plaats voor zijn opvolger Harold van Til, die op D.V. 16 maart als lid van de raad geïnstalleerd zal worden.

Naast deze onderscheiding, die overigens ook de raadsleden Leonie Zweekhorst (P.v.d.A.) en Carla Lourens (D'66) ten deel viel, ontving Jan ook de erepenning van de gemeente Delft.

In zijn dankwoord richtte Jan zich allereerst in de hoedanigheid van scheidend raadslid tot de collega-raadsleden. Vervolgens nam hij voor de laatste maal als nestor van de raad het woord om de raad nog een laatste keer op te scherpen...

(Lees hier de afscheidsrede van Jan.)

"(...)

- Dus, wij, edellieden van goeden huize, mogen door een onedelen knaap gehoond worden? bromde een der heeren luid genoeg om door den hertog en de hertogin gehoord te worden.

Deze laatste wisselde een blik van verstandhouding met haren gemaal, naderde tot Jan en fluisterde hem toe:

- Kniel neer, dappere jongeling, de hertogin van Burgondië verzoekt het u.

- Knielen, mevrouw, ik......

- Gehoorzaam, kind, want er gaat iets gebeuren, dat uwe grootmoeder veel plezier zal doen!

- Voor mijn Grootje? O, dan gaarne, fluisterde Jan en knielde neder.

De hertog toog nu zijn zwaard uit de scheede, raakte driemaal met het plat Jan's schouder aan en sprak op plechtigen toon:

- Wij, Jan, hertog van Burgondië, graaf van Nevers, Artois en Vlaanderen, willen beloonen den onschatbaren dienst onzen huize bewezen door Jan van Antwerpen, wiens dapperheid wij het leven onzer geliefde gemalin danken! Sta ridder op, Jan zonder Vrees van Antwerpen, heer van Strazeele!

Jan stond recht. De hertog omhelsde hem, keerde zich tot zijn gevolg en ging voort, terwijl hij het hoofd ontblootte:

- Heeren, groet met mij ridder Jan, heer van Strazeele!

De aanwezigen ontdekten zich en bogen allen voor Jan, die daar beweegloos stond, niet wetende of hij waakte of droomde. Maar nu sprak de hertogin, die aan zijne zijde gebleven was:

- Ridder Jan, de hertog heeft uwe dapperheid beloond; ik op mijne beurt, wil in u een even edel gevoel beloonen: uwe kinderliefde! Dies schenk ik u uit mijne bijzondere schatkist duizend gouden stuivers......

- Mevrouw!......

- Onderbreek mij niet, ridder! Die fortuin zal in u staat stellen uwe grootmoeder heel gelukkig te maken."

(http://www.dbnl.org/tekst/kind008wond01_01/kind008wond01_01_0017.htm)