Een op voorhand verloren strijd

Met vereende krachten heeft de voltallige oppositie tijdens de laatste raadsvergadering van 21 april j.l. geprobeerd DOK Tanthof open te houden. Zij vonden een voltallige coalitie tegenover zich. En dus strandde de motie, waarin het college werd opgedragen om DOK Tanthof dit jaar nog open te houden, en in de meerjarenbegroting structureel te zoeken naar ruimte om dit filiaal te behouden.

Slechts twee weken daarvoor waren we als raad geconfronteerd met deze plannen. Plannen om DOK financieel weer gezond te krijgen. Die waten hard nodig, want DOK stond aan de rand van een faillissement én moest anticiperen op de aangekondingde bezuinigingen (oplopend tot €200.000,- per jaar). Het college is eind 2010 samen met DOK in gesprek te gaan om een structureel gezonde situatie te creëren. Uitkomst na maanden onderhandelen: een pakket van maatregelen, waar ook de Raad van Toezicht zijn goedkeuring aan heeft gegeven. Onderdeel daarvan is sluiting van het filiaal Tanthof. Hoewel de raad alleen gaat over de budgetten (in dit geval een extra subsidie van 300.000,- en een lening van 500.000,-) en niet zelf beslist over de sluiting van Tanthof, kunnen we per motie natuurlijk wel kaders meegeven aan het college. Bijvoorbeeld dat zij DOK slechts subsidie mogen verstrekken onder voorwaarde van het behoud van de filialen.

Na de commissiebehandeling heb ik met de VVD, Stadsbelangen en de SP gewerkt aan een motie om sluiting van DOK Tanthof alsnog tegen te gaan. We werden echter geconfronteerd met een voorstel dat in beton gegoten leek. Omdat sluiting van DOK Tanthof onderdeel was van het totaalpakket aan maatregelen dat na maanden onderhandelen tot stand was gekomen, was er geen bereidwilligheid om dit besluit nog terug te draaien. De coalitiepartijen betreurden het verlies van het filiaal, maar zien het als een onvermijdelijke pijnlijke maatregel in het kader van de benodigde 30 miljoen bezuinigingen. Op mijn vraag aan de wethouder of de sluiting van het filiaal een gevolg was van de in de programmabegroting aangekondigde bezuinigingen (vanaf 2013) antwoordde zij echter ontkennend: de huidige financiele situatie van DOK noopt tot dit besluit…

Frustratie had ik ook over de rol van de raad. In twee weken tijd wordt een dergelijke beslissing met enorme consequenties voor een groot deel van de stad er door geloodsd. Daar heb ik bezwaren tegen, temeer omdat sluiting van dit filiaal consequenties heeft voor allerlei aangrenzende beleidsterreinen. De bieb in Tanthof fungeert immers als huiskamer, er vindt integratie plaats, ontmoeting tussen ouderen, educatie van de jeugd. Daarom wilde ik een integrale beleidsafweging kunnen maken: wat doen we voor dit deel van de stad. Dat doe je bij de behandeling van de programmabegroting. Daarom dienden we (met SP, Stadbelangen en VVD) een motie in, waarin werd opgeroepen tot uitstel van de sluiting van het filiaal, zodat we rond de begrotingsbehandeling konden beoordelen of er structureel ruimte te vinden zou zijn. De voltallige oppositie steunde deze motie, de voltallige coalite stemde tegen.

Een aantal coalitiepartijen kwam vervolgens met een motie om diverse functies van de bibliotheek over te hevelen naar de Hofstee (het buurthuis). Alsof dat niets kost. En alsof dat gaat werken. Omkering van zaken. En dus heb ik de motie niet gesteund. Ik vermoed dus dat de daadwerkelijke bezuiniging die de sluiting oplevert flink zal tegenvallen. DOK krijgt misschien zijn sluitende begroting, maar de stad bespaart nauwelijks. En het filiaal in Tanthof gaat nooit meer open - kapitaalvernietiging.

De Kaderbrief 2011 (de opmaat naar de nieuwe programmabegroting) is vorige week op onze mat gevallen. Daarin staat hoe dit college de komende jaren verder gaat met bezuinigingen. Als fractie zullen we de plannen bestuderen, en vanuit onze eigen visie op de stad tegen het licht houden. Ik mis tot nu toe een duidelijke visie van dit college op de te nemen bezuinigingsmaatregelen. Het credo is toch teveel: iedereen moet inleveren. Een goede bezinning op de kerntaken van de gemeentelijke overheid ontbreekt bijvoorbeeld. Natuurlijk begrijp ik dat er bezuinigd moet worden, en dat pijnlijke keuzes dus onvermijdelijk zijn. Het college moet deze keuzes in elk geval zo goed mogelijk motiveren, en de raad daar serieus in betrekken. Dat kan beter dan bij de sluiting van DOK Tanthof is gebeurd.

28 april 2011

Joëlle Gooijer